τενεμπρισμός

ο, Ν

(καλ. τεχν.) τεχνοτροπία τής δυτικής ζωγραφικής που χαρακτηρίζεται από τις έντονες αντιθέσεις φωτός και σκιάς σε παραστατικές συνθέσεις για να τονιστεί η δραματική τους εντόπιση.

[ΕΤΥΜΟΛ. Μεταφορά στην ελλ. ξεν. όρου, πρβλ. αγγλ. tenebrism < λατ. tenebrae «σκοτάδι» + κατάλ. -ism (βλ. λ. -ισμός)].